Heb je het gevoel dat je ‘vastzit’ in een je training?
Een proces
Het goed trainen van een paard is een proces en dat duurt jaren, dat weten we eigenlijk allemaal wel. Door de jaren heen kom verschillende fases en uitdagingen tegen.
De uitdagingen waar je voor staat zijn; je eigen fase als ruiter, je ruitermindset, maar ook het niveau van je paard, zijn talenten, karakter en door eerdere ervaringen.
Hoe ga je om met deze uitdagingen
Belangrijk is om deze uitdagingen positief en met geduld te blijven benaderen. De ene uitdaging zal wat meer tijd in beslag nemen dan de ander. Trauma bij de ruiter of scheefheid bij het paard kan een langere tijd in beslag nemen dan bijvoorbeeld je paard een oefening aanleren.
Veel rijtechnische problemen waar ruiters tegenaan lopen zijn vaak in heel korte tijd op te lossen.
Dan is er alleen maar één vraag…
Hoe ga je dat dan oplossen?
Heel vaak zitten ruiters vast in een bepaalde fase van de training, omdat ze het proberen op te lossen, maar eigenlijk niet weten hoe het opgelost zou moeten worden.
Er is een mooi gezegde…
……. Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg …….
Dus, als je tegen een probleem aanloopt, probeer het dan eens van een afstandje te bekijken en probeer eens een andere aanpak.
En weet je, soms zit het allemaal in de kleine details.
Nu heb ik een voorbeeld van een amazone die een kleine aanpassing in haar training maakte wat tot een zeer grote verbetering heeft geleid.
De ruiter had te maken met het probleem dat haar paard steeds omhoog kwam, tegen de hand, uit die fijne aanleuning, tijdens het rijden van de overgangen en vervolgens wilde haar paard het contact niet meer aannemen.
Dit speelde al een tijdje.
Door een paar kleine aanpassingen te doen, verbeterde de overgangen en daarmee de aanleuning aanzienlijk.
Wil je weten wat ze heeft gedaan om de verandering te maken?
Daarvoor moet ik je eerst laten weten wat er gebeurde tijdens het werken naar die overgangen. Bijvoorbeeld die van stap naar draf; vóór zo’n overgang controleerde ze de aanleuning en ging iets meer vragen aan de binnenteugel, terwijl haar paard al nageeflijk was en vervolgens gaf ze been om te versnellen en bleef redelijk vragen/vasthouden aan de binnenteugel.
Waarom deed ze dit zo? Ze probeerde haar paard aan de voorkant zo nageeflijk te houden zodat hij minder omhoog zou komen . . . . .
Het tegengestelde gebeurde . . . .
Doordat ze te veel contact had aangenomen op de binnenteugel, remde ze het paard onbewust aan de voorkant, raakte ze de activiteit aan de achterkant kwijt doordat het binnen achterbeen niet meer kon ondertreden. Waardoor het hoofd juist omhoog kwam. Ook na de overgang bleef het hoofd hoog, doordat ze de focus op het vragen aan de binnenteugel legde.
Je mag wel stelling vragen, maar níet vasthouden
Ik heb haar gevraagd om op de grote volte te gaan stappen. En daarbij lichte stelling te vragen, niet meer als dat nodig is voor een grote volte, vragen en direct weer lucht op de binnenteugel. Vervolgens het binnenbeen toevoegen om de stelling en buiging te onderhouden en tegelijkertijd zo het binnen achterbeen te activeren en onder te laten treden.
Nou voelde ze direct het contact weer terugkomen op de buitenteugel en zo rijd je dus ook direct met je binnenbeen naar je buitenteugel.
Zodra ze een fijn contact in de hand voelde waarbij haar paard het contact ook echt aannam, mocht ze van mij de overgang naar draf inzetten. Doormiddel van met het binnenbeen, het binnen achterbeen van het paard nog iets meer te activeren, waardoor ze eigenlijk zo in draf rolde. Zonder dat het paard met het hoofd omhoog kwam en in een stabiele, zachte aanleuning bleef.
Zo zie je maar dat de oplossing, voor deze amazone, in de details zat. Waardoor ze weer een grote stap kon maken in de training van haar paard.
Wil je nou naar aanleiding van dit stukje ook een les inplannen? Stuur dan ook zeker even een mailtje naar het mailadres hieronder en wie weet zien we elkaar dan binnenkort.
Oh en ik ben natuurlijk heel benieuwd of je wat aan dit verhaal hebt. Laat je het weten in de reacties of via de mail? info@equi-perfect.nl
Nog niet uitgelezen? kijk voor meer berichten hier op deze pagina
Een paard reageert heel erg op de ruiter. Op hulpen die hij geeft en op lichaamstaal. Of als jij onzeker of bang wordt door zijn gedrag, zal hij het herhalen, misschien wel doordat hij denkt dat er iets engs is als jij bang bent, want tja, als jij bang bent, is er vast iets engs. Zo versterk je het onbewust alleen maar en wordt de situatie lastiger. Dan is een goede instructeur onmisbaar en kan een groot probleem met het nodige werk opgelost worden en is het daarna een heel ander paard!